Lamina epoxy fibra vitrea gradus B(vulgo notus utG10) et FR-4 sunt duae materiae late in variis industriis adhibitae et proprietates electricas mechanicasque excellentes habent. Quamquam similes videntur, nonnullae differentiae praecipuae inter eas sunt.
G10Lamina fibrae vitreae altae tensionis est, quae propter firmitatem magnam, absorptionem humoris humilem, et proprietates insulationis electricae excellentes nota est. Saepe adhibetur in applicationibus quae firmitatem mechanicam magnam et bonam insulationem electricam requirunt, ut in tabulis insulationis electricae, in bloccis terminalibus, et in componentibus structuralibus apparatuum electronicorum.
FR-4, contra, est genus ignifugum resistens.G10Ex tela fibra vitrea texta, resina epoxydica imbuta, fabricatur, et proprietates egregias insulationis electricae et resistentiam ignis habet. FR-4 late in tabulis circuitis impressis (PCB) aliisque applicationibus electronicis, quae resistentiam ignis et magnam firmitatem mechanicam requirunt, adhibetur.
Praecipua differentia inter G10 et FR-4 est earum proprietates ignifugas. Quamquam G10 magnam vim mechanicam et insulationem electricam habet, non est natura sua ignifugus. Contra, FR-4 specialiter designatus est ut sit ignifugus et se ipsum extingui possit, ita aptus est ad usus ubi securitas ignis cura est.
Alia differentia est color.G10plerumque variis coloribus praesto est, dum FR-4 propter praesentiam additivorum ignifugorum plerumque viridis pallidus est.
Quod ad effectum attinet, et G10 et FR-4 praeclaram stabilitatem dimensionalem, magnam firmitatem mechanicam, et bonas proprietates insulationis electricae praebent. Attamen, cum ad usus cum severis requisitis resistentiae flammae ventum est, FR-4 prima electio est.
Summa summarum, quamquam G10 et FR-4 multas similitudines in compositione et effectu communicent, praecipuae differentiae in proprietatibus ignifugis et colore consistunt. Intellectus harum differentiarum maximi momenti est ad materiam aptam pro applicatione specifica eligendam, effectum et salutem optimos curans.
Tempus publicationis: XXIII Martii, MMXXIV